Каляндар на наступны год. Цяпер анлайн. Больш не трэба ўяўляць умоўны цыліндр у галаве, каб зразумець ідэю, бо ўмоўны цыліндр гартаецца ў вакне браузера. І як ні гартай — заўсёды бачыш увесь год адразу.
На жаль, пакуль толькі для дэсктопаў, на тэлефоне паглядзець не атрымаецца. І зараз ён толькі для Польшчы і Беларусі, на чатырох мовах. Калі хочаце, каб я дадаў на яго яшчэ краіну ці іншую мову, ці знайшлі памылку, напішыце мне
Звычайна каляндар графічна ўяўляе сабой прамавугольнік. Але ж сутнасна ён яшчэ і кола, і лінія. Вашай увазе прапануецца спалучэнне гэтых сутнасных і графічных фігур — каляндар на 2023:
PDF для друку: для Беларусі, для Беларусі лацінкай, для Польшчы, для Польшчы па-польску.
Калі патрэбна версія для іншай краіны, мовы, ці вы знайшлі памылку, пішыце
Памятаеце, была такая Антысхема мінскага метро? Хачу вам распавесці, як пераадолеў адно з яе базавых абмежаванняў — дадаў трэцюю лінію.
Нагадаю. Неяк, шукаючы абсалют, я прыйшоў да высновы, што ў схеме метро Мінска можна адмовіцца ад ліній, а сэнс не зменіцца. Проста вертыкальнай воссю хай будуць станцыі, а гарызнатальнай — пераход паміж лініямі. А тое, што станцыі будуць на адной лініі, нават дасць магчымасць паказаць суадносіны адлегласцяў паміж імі — будзе больш інфарматыўнасці.
Фрагмент афіцыйнай схемы метро на той момант побач з адпаведным фрагментам першай антысхемы
Атрымалася нешта, што адначасова і існуе ў свеце схемаў, і, па сутнасці, іх адмаўляе. Антысхема.
Другая версія антысхемы
Але ж так зручна тады ўсё сышлося таму, што ліній было ўсяго дзве. А неўзабаве ж з’явілася трэцяя. Яна злучаецца і з першай, і з другой адначасова. Здаецца, дзвюх плоскасцяў ужо не хопіць, каб паказаць адначасова лініі і ўсе пераходы...
Але выйсце ёсць. Трэба проста ўмоўна плоскасць пераўтварыць у 3D-аб'ект.
Так першапачатковая канцэпцыя для дзвюх ліній застаецца і пры трох: спіс станцый вертыкальна, пераходы — гарызантальна. І калі дабудуюцца новыя станцыі трэцяй лініі, нічога не зменіцца.
Выхады са станцый з'явіліся яшчэ ў другой версіі антысхемы — маўляў, калі ведаем, з якой станцыі патрапіць на вуліцу, то крута было б і ведаць, куды канкрэтна ісці. Але сітуацыя з выхадам там абыгравалася лакальна, у спісе, паказваючы зносіны вуліцы толькі з «яе» станцыяй. У новай жа версіі вуліцы (прынамсі, іх абазначэнні) узаемадзейнічаюць з усім астатнім асяроддзем.
Чаму некаторыя з абазначэнняў як бы трохі прыглушаныя? Гэта таксама новае ў антысхеме: тыя вуліцы, назву якіх можна шукаць па-рознаму (ці то «Яна Чачота», ці то «Чачота Яна»), займаюць у спісе вуліц цяпер два месцы. Трошкі прыглушаны побач з малюнкам станцыі нумар «альтэрнатыўнага» варыянту (у выпадку з Чачотам гэта быў бы «Чачота Яна»).
Яшчэ новае, што станцыі атрымалі каардынаты. Цяпер шэрыя гарызантальныя лініі пад імі паказваюць не толькі колькасць адрэзкаў па 2 мінуты (дыстанцыю), а яшчэ і межы картаграфічных «квадратаў», у якіх станцыі знаходзяцца.
1) верхні левы вугал антысхемы; 2) правы ніжні
Вось так. Пампуйце і глядзіце PDF арыгінальнага памеру.
***
Хацелася б знайсці чалавека, які б дапамог з перакладам на іншыя мовы. Калі гэта вы, ці, можа, вы проста знайшлі памылку, ці ёсць прапановы, заўвагі, ці яшчэ што, калі ласка, пішыце.
Инфографика — парадоксальное явление. Все знают, что это такое, но никто не может дать бесспорного определения. У каждого она своя. Все понимают, хороша она или плоха, но никто не знает, откуда взял те критерии, на основании которых судит. Плюс это популярное клише маркетологов, манипуляторов и идеологов. Называть инфографикой то, что они делают, честным людям давно неловко.
Но есть одна штука, которая всё же сможет оправдать название «инфографика». Гипотеза. Если что-то нарисовано с целью проверить какое-то предположение, если изображение — как бы эксперимент, то это смело можно назвать инфографикой.
Пример. В 2013 году делал тестовое задание для Людвига Быстроновского, в котором нужно было проиллюстрировать, почему на планете сменяются времена года. Предположение было такое — если взять разные уровни (что происходит в космосе, на земле и на поверхности земли), и последовательно «надеть» их на ось времени, сможем сравнить эти процессы, картинка сложится.
Второй пример. 2015 год. Инициативная группа решила установить в Минске лебедевский «Знак, рядом с которым все фотографируются». В поддержку компании был нужен рассказ об уже установленных знаках. Так как актуальным был ещё и вопрос выбора цвета будущего знака, решил совместить познавательное с практичным. Не просто рассказать о знаках, а посмотреть на них в разрезе цветов. Я был почти уверен, что существует корреляция между цветами знака и, например, численностью населения города, в котором он установлен. Или между цветом и степенью удалённости от центра. Или ещё какая-то.
Рассказ на Бехансе, как я рисовал инфографику про знаки (англ.)
Гипотеза не подтвердилась. Никакой явной зависимости между цветами знаков и их расположением, историей или судьбой, нет. Что становится понятно за секунду, когда смотришь на инфографику.
Что касается тестового для Людвига, там вообще смешно получилось. Работа попала в «Тепло», я поехал в Москву на собеседование. Там Людвиг решил обсудить её со мной. Когда он узнал про «разные уровни, надетые на ось времени», реакция была такая: «П*#здец, ах, оно ещё всё и на одной оси. Ну, тогда это вообще клиника.» (Цитата почти дословная :)
Как видим, и там, и там гипотезы не подтвердились. Но выяснить это удалось только с помощью этих иллюстраций. А значит, эта история действительно про инфографику.
UPD: Благодаря рецензии Артемия Лебедева и уважаемым комментаторам в инфографике про знаки исправил несколько ошибок: единицы измерения, подписи в легенде, количество снесённых и изуродованных знаков, сами эти знаки, самым южным сделал знак во Владивостоке вместо Черкесска.
UPD2: Кирилл Беляев сформулировал всё это намного лаконичнее.
